Poszczególne rasy psów cz. 4

Dziś kolejna część poszczególnych ras psów to już jest ostatnia.  

1. Bichon frise 

Bichon frise to pies prawdopodobnie wyhodowany na Wyspach Kanaryjskich i w XIV wieku sprowadzony do Francji, gdzie zyskał popularność wśród arystokracji jako piesek "kanapowy". Jego nazwa znaczy kędzierzawy pies salonowy. jest uznany jako rasa francusko-belgijska. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów użytkowych. Pod koniec średniowiecza był dobrze znany we Włoszech i Francji. Na Teneryfę został sprowadzony przez Hiszpanów. Współcześnie cieszy się popularnością m.in. w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii jako pies rodzinny. Wyglądem jest zbliżony do swojego krewniaka biszona bolońskiego. 

Pielęgnacja wymaga gruntownego szczotkowania dwa razy w tygodniu oraz raz na miesiąc kąpieli. Końce spiralnie skręconych włosów podcina się do odpowiedniej formy. 

 

 

2. Labrador 

Labrador retriever – jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących. Nazwa rasy pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie (pomimo tego, iż psy te w rzeczywistości pochodzą z Nowej Fundlandii) oraz od angielskiego czasownika "to retrieve" (przynosić), co wiąże się z zadaniami, jakie spełniają w myślistwie. W XVIII wieku była wykorzystywana przez rybaków do pracy na kutrach (psy pomagały przy wyciąganiu sieci, aportowaniu przedmiotów, a nawet ratowaniu tonących). Nazywane były psami św. Jana . Do Europy pierwsze psy tej rasy sprowadził w 1820 lord Malmesbury (błędnie nazywając je "psami z Labradoru"), który razem z synem rozpoczął ich hodowlę w Wielkiej Brytanii. Pod koniec XIX wieku rasa została zatwierdzona w Wielkiej Brytanii jako pies myśliwski. Labrador retriever to rasa psów żywiołowych, skorych do zabawy, także z innymi psami. Stworzone do pracy w wodzie i aportowania potrzebują bezpośredniego kontaktu w pracy z człowiekiem. Dobrze tolerują dzieci, inne zwierzęta domowe takie jak: chomiki kanarki i są cierpliwe w kontaktach z nimi. Ze względu na umiejętność współpracy z człowiekiem labradory są współcześnie wykorzystywane w różnych dziedzinach, nie związanych z łowiectwem, takich jak:

psy ratownicze (gruzowiskowe, lawinowe i do ratownictwa wodnego),
przewodnicy niewidomych,
psy rodzinne, sprawdzające się także w sportach kynologicznych,
psy wykorzystywane w terapii chorych,
psy policyjne wykorzystywane do wykrywania narkotyków,
psy wykorzystywane przez straż pożarną do wykrywania miejsc podpaleń.
psy wykorzystywane przez Służbę Celna do wykrywania wyrobów tytoniowych, narkotyków

 

jak nauczyć psa podstawowych komend?

Warto poświęcić trochę czasu i nauczyć naszego psa kilku podstawowych komend. Dobrze ułożony pies sprawia mniej problemów podczas spaceru. Nauka podstawowych komend nie jest wcale trudna, najlepiej rozpocząć ją jak najwcześniej póki pies jest jeszcze młody. Do nauki trzeba podchodzić konsekwentnie, ale zarazem łagodnie. Szczenięta bardzo szybko i chętnie uczą się nowych komend. Starszego psa też można nauczyć psa, lecz zajmie nam to więcej czasu. 

Zasady dobrego szkolenia

Przede wszystkim musimy odpowiednio motywować zwierzę do nauki. Traktujmy szkolenie jak zabawę i zawsze nagradzajmy i chwalmy właściwe zachowania. Pamiętajmy, aby polecenia wydawać przyjaznym tonem, ale gdy trzeba bądźmy stanowczy. Nie karzmy też nigdy psa, gdy źle wykonał zadanie. Biciem i krzykami zdziałamy tylko tyle, że zwierzę straci do nas zaufanie i będzie się nas bać. Podczas uczenia psa powinniśmy być cierpliwi i mieć dobry nastrój. Jeśli mamy zły humor, lepiej nie rozpoczynajmy nauki pies wyczuje nasze negatywne emocje i nauka nie przyniesie dobrych efektów. Nie wolno nam także rozpraszać psa do nauki należy wybrać spokojne, zaciszne miejsce, gdzie nikt nie będzie psu przeszkadzał. Ważny jest także czas, jaki poświęcimy na naukę. Nie powinien być zbyt długi. Kwadrans wystarczy na nauczenie psa podstawowej komendy. Gdy zwierzę kilka razy wykona zadanie prawidłowo, należy je pochwalić i nagrodzić, a następnie zrobić przerwę na zabawę, aby nie znudzić psa zanadto szkoleniem.
Nauka siadania
Wydajemy słowną komendę jednocześnie przesuwając dłoń ze smakołykiem za głowę psa skłoni go to do odruchowego przyjęcia postawy siedzącej. Gdy pies wykona zadanie prawidłowo, nagradzamy go smakołykiem i chwalimy.
Powtarzamy polecenie kilka razy, za każdym razem chwaląc i nagradzając psa po dobrze wykonanym zadaniu. Wkrótce zwierzak na dźwięk komendy i widok uniesionej dłoni sam będzie przyjmował pozycję siedzącą.
Nauka warowania.
Gdy pies znajduje się w pozycji stojącej, przesuwamy dłoń ze smakołykiem w dół (od nosa w stronę klatki piersiowej, między łapy zwierzęcia), wydając komendę. Pies powinien odruchowo się położyć. Gdy to zrobi, nagradzamy go smakołykiem i chwalimy. Po powtórzeniu ćwiczenia kilka razy, smakołyk nie będzie już potrzebny pies będzie kładł się na dźwięk słowa i widok dłoni skierowanej w dół.
Nauka podawania łapy
Zaczynamy od pozycji siedzącej. Patrząc psu prosto w oczy (w ten sposób skupiamy na sobie jego uwagę), wyciągamy do niego rękę i chwytamy jego przednią łapę, wydając jednocześnie słowną komendę podaj(daj) łapę Nagradzamy psa za każdorazowe poprawne wykonanie polecenia. Po kilku powtórzeniach ćwiczenia, psiak powinien już sam wyciągać łapę na nasze polecenie.

Poszczególne rasy psów cz 3

Teraz kolejna część poszczególnych ras psów.

1. Mops
Mops – jedna z ras psów należąca do grupy psów do towarzystwa. W historii mopsa można znaleźć różne hipotezy pochodzenia jego przodków. Najbardziej wiarygodna jest teoria, mówiąca o przybyciu mopsa z Chin szlakiem jedwabnym.  Za hodowlę poza murami pałacu groziła kara śmierci. Te psy pozostawały przez setki lat tajemnicą zarówno dla świata, jak i samych Chińczyków.Pies tej rasy jest kontaktowy i towarzyski, więc źle znosi długotrwałą samotność. Wykazuje dość znaczny stopień posłuszeństwa i szybko przystosowuje się do życia w rodzinie. Jest dobrze przystosowany do życia w małym mieszkaniu, nie wymaga całogodzinnych spacerów na wolnym powietrzu. Ze względu na zredukowaną kufę spotyka się u tej rasy problemy z oddychaniem oraz z gałkami ocznymi (za bardzo wystającymi z czaszki). 

2.Pudel miniaturowy

Pudel miniaturowy – rasa psów, należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji pudli. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa. Przypuszcza się, że przodkami pudli były psy wywodzące się z psów pasterskich i myśliwskich. Najstarsze wizerunki pudli pochodzą z XV wieku, z terenów dzisiejszych Niemiec i Hiszpanii. Sylwetka pudla miniaturowego jest kwadratowa lub lekko prostokątna, o harmonijnej, proporcjonalnej budowie. Pudel miniaturowy to aktywny, żywy, wręcz ciekawski pies, potrzebujący ciągłego kontaktu z człowiekiem. Pielęgnacja sierści jest czasochłonna i musi być wykonywana regularnie. Obecnie jest rasą znaną, ale mało popularną. Najliczniej reprezentowane na wystawach są odmiany małe (pudle miniaturowe, oraz coraz liczniejsze pudle toy).

3. Bokser

Bokser – rasa psa zaliczana do grupy molosów, wyhodowana w XIX wieku w Niemczech jako pies stróżujący i do szczucia na byki. Współcześnie jest użytkowana jako pies towarzyszący, obrończy i użytkowy. Za bezpośredniego przodka boksera uważa się brabanckiego bullenbeissera. Hodowlę bullenbeisserów prowadzili myśliwi, wykorzystujący je do polowania na niedźwiedzie, wilki i dziki. Pies żywiołowy, wesoły i skłonny do zabaw. Jest bardzo cierpliwy i delikatny w stosunku do dzieci. W Polsce ich charakter oceniany jest za pomocą testów psychologicznych przeprowadzanych przez ZKwP. Sprawdza się w szkoleniu, wymaga jednak odpowiedniej stymulacji i regularnych ćwiczeń. Jest psem rodzinnym, towarzyskim, źle znoszącym samotność. Boksery używane są również w ratownictwie, oraz jako psy policyjne. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów pracujących.

4.West Highland White Terrier

West Highland White Terrier – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów krótkonożnych. Wywodzi się od cairn terriera - psa o rudo-brązowej sierści oraz teriera szkockiego. Wśród tych ras czasami rodziły się osobniki białe, które nie brały udziału w polowaniach, ponieważ uważano, że się do nich nie nadają. Wymaga regularnego trymowania sierści. Gęsta szata wymaga starannej pielęgnacji. West wystawowy musi być trymowany, a nie obcięty. Zalecane jest również stosowanie środków wybielających sierść. West Highland White terrier to pies inteligentny, przywiązujący się najczęściej do całej rodziny. Jest żwawy, zawsze chętny do zabawy. Cechuje go odwaga oraz pewność siebie. Lubi biegać oraz uprawiać różne sporty (może być wspaniałym towarzyszem dla osób szczególnie wysportowanych). 

5. Bernardyn

Bernardyn – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, znana co najmniej od XVII wieku, wyhodowana do pełnienia funkcji psa pociągowego i psa-towarzysza. Jest narodową rasą Szwajcarii. Obecnie bernardyny są nieczęsto spotykanymi, ale dobrze znanymi psami do towarzystwa, stróżującymi i gospodarskimi. Przedstawiciele tej rasy należą do największych i najcięższych psów. Pierwotnie bernardyn miał krótką sierść, jednak dzięki krzyżowaniu z nowofundlandem powstała odmiana długowłosa, która rozpowszechniła się po całym świecie. Bernardyny wykorzystano jako rasę wyjściową w tworzeniu innych ras. Bernardyny są łagodnymi, wiernymi i przyjacielskimi psami, nieufnymi wobec obcych. Znane ze swojej lojalności, spokoju, tolerancji w stosunku do innych zwierząt oraz dzieci. Bardzo skore do zabawy, niezależnie od wieku. Wyróżniają się wysoką inteligencją, dobrze wychowane są bardzo posłuszne. Bardzo przywiązują się do swoich właścicieli – nierzadko stają w ich obronie.Psy tej rasy – głównie odmiany krótkowłosej – są wykorzystywane w ratownictwie górskim i w poszukiwaniach różnego typu. Trzymane są też jako psy stróżujące bądź domowe, rzadziej jako pociągowe. W wypełnianiu roli psa stróżującego pomaga im olbrzymia, wzbudzająca respekt sylwetka oraz wrodzona nieufność wobec obcych.

spacer z psem-porady

Zdarza się, że spacery  z psem kojarzą się właścicielowi z najgorszym obowiązkiem albo ze smutną koniecznością. Oto kilka sposobów by to zmienić:
-Rozmawiaj ze swoim psem! Opowiedz mu o szkole, pracy, koleżankach, kolegach (tych niemiłych i tych miłych) pieskowi miło będzie słuchać twojego głosu, a Ty nabierzesz do swojego psa pewnej sympatii… On Cię wysłucha, nie zdradzi tajemnicy i nigdy Ci nie przerwie… Bo niby jak?
-Nie chodź zawsze tą samą drogą lub tymi samymi ścieżkami. Staraj się zawsze, o ile to możliwe, zmieniać trasę spaceru.
-Biegaj ze swoim psem, baw się z nim, głaszcz go, uśmiechaj się do niego, wyszalej się z nim jak dzieciak. To na pewno sprawi że poczujesz się lepiej, a przy okazji zrzucisz parę kilo…   
-Jeśli masz taką możliwość, wybierz się do lasu… Możesz zabrać ze sobą koleżankę lub kolegę. Ułóż z gałęzi przeszkody i skacz razem z pieskiem… Zobaczysz, że nie tylko ty będziesz się świetnie bawić, ale także twój piesek będzie zadowolony. Pamiętaj o smakołykach!
-Myśl, jakiego masz wspaniałego psa- piękna maść, zawsze wierny, i ile razem możecie dokonać! Nie bój się wielkiego przywiązania. zapewnij swojemu psu szczęśliwe życie.

poszczególne rasy psów cz.2

 Dziś kontynuacja poszczególnych ras psów

1. Chihuahua 

Chihuahua – jedna z ras psów, należąca według klasyfikacji FCI do grupy psów do towarzystwa. Istnieją dwie odmiany tej rasy: krótkowłosa i długowłosa. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, rasa ta należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa. Rasa ta to potomkowie starożytnych, podobnych, ale nieco większych psów żyjących na dworach azteckich władców. Nazwa tej rasy psów pochodzi od miejscowości i stanu w Meksyku. 

Jedną z widocznych cech tej rasy psów jest charakterystyczne drżenie ciała, które występuje zarówno u odmiany długo jak i krótkowłosej, mimo że psy te nie wykazują większych tendencji do przeziębień niż inne rasy psów. Pielęgnacja szaty długowłosego chihuahua wymaga regularnego czesania. Z powodu ich niewielkich rozmiarów wymagają opieki zarówno ze strony właścicieli, jak i specjalistów weterynarii. 

2.Shih tzu 

Shih tzu - jedna z ras psów, należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji psów tybetańskich. Istniały teorie, według których shih tzu powstał ze skrzyżowania pekińczyka z lhasa apso, jednakże analizy DNA wskazują, że shih tzu jest znacznie starszą rasą. Nazwa "shih tzu" pochodzi z języka chińskiego. Do Europy (Wielka Brytania) trafił w latach trzydziestych XX wieku, jako podarunek. Shih tzu jest psem niezależnym, inteligentnym, towarzyskim i wesołym. Nie przejawia skłonności do włóczęgostwa. Nadaje się do hodowania w rodzinie z dziećmi, toleruje inne zwierzęta domowe, a jego charakter przeważnie dostosowuje się do trybu życia rodziny. Lubi spacery i zabawy ruchowe z udziałem innych domowników. Pielęgnacja włosa jest wymagana. Aby uniknąć jej skołtunienia, musi być czesana codziennie. Oczy i uszy wymagają starannej pielęgnacji, czasami nawet z użyciem medykamentów. 

3. Dalmatyńczyk 

Dalmatyńczyk − jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych, posokowców i ras pokrewnych, zaklasyfikowana wraz z rodezjanem do sekcji ras pokrewnych. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów użytkowych. Psy te w średniowiecznej Dalmacji wykorzystywane były jako gończe, a później, w XVII wieku jako obronne. W XVIII wieku sprowadzone do Wielkiej Brytanii. w okresie wiktoriańskim osiągnęły szczyt popularności. Zanim jednak dotarły do Anglii, odbyły długą podróż poprzez kraje basenu Morza Śródziemnego, gdzie trafiły z Dalmacji. Jest to pies odważny, czujny, zrównoważony. Wykazuje wysoki stopień przywiązania do członków rodziny, dobrze czuje się w towarzystwie dzieci.Dalmatyńczyki gubią dużo włosów, w czasie linienia (na wiosnę i jesień) istnieje konieczność wyczesywania włosa raz na dzień.

4. Beagle 

Beagle – jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych, posokowców i psów ras pokrewnych, typu wyżłowatego. Rasa angielskich psów gończych istniejąca już w XIV wieku, używana do polowań w sforach na lisy i zające, powstała najprawdopodobniej z krzyżówek francuskich psów gończych harrierów z terierami. Istnieją dwie teorie pochodzenia rasy beagl. Nazwa może pochodzić od celtyckiego słowa beag (mały) lub francuskiego begueule (rozdziawiony pysk). Wesoły i żywy, z natury niezależny, ma tendencje do włóczęgostwa. Skłonny do zabaw i tolerancyjny wobec dzieci.W Polsce i w innych krajach bardzo popularna. Zajął czwarte miejsce w eliminacjach na najpopularniejszego psa w USA. Pies gończy, tropowiec, posokowiec, dzikarz, do towarzystwa.

5. Golden retriever 

Golden retriever – jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących. Początkowo wyhodowana do udziału w polowaniach, rasa ta stała się popularną rasą psów rodzinnych. Rasa pochodzi z Wielkiej Brytanii (Szkocja), została wyhodowana pod koniec XIX wieku.Golden retriever jest psem myśliwskim. Obecnie najczęściej jest psem towarzyszącym i ze względu na usposobienie – psem rodzinnym. Psy tej rasy są często szkolone na psy towarzyszące niepełnosprawnym,  a z uwagi na doskonały węch – jako psy policyjne. Psy charakteryzują się inteligencją i posłuszeństwem oraz łagodnym charakterem, rzadko szczekają. Golden retrievery są energiczne, wytrzymałe i aktywne. Szybko przywiązują się do właściciela. Towarzyskie potrzebują bliskiego kontaktu z członkami rodziny, dobrze tolerują inne zwierzęta w domostwie.Wymaga regularnego wyczesywania oraz specjalnej uwagi w pielęgnacji uszu. 

Poszczególne rasy psów

 Teraz może krótkie opisanie poszczególnych ras psów 

1. York Terrier:

Yorkshire terrier powstał w połowie XIX wieku. Ich tego psa było tępienie myszy i szczurów w domach biednych rzemieślników i robotników. Jest to mały pies wyhodowany w hrabstwie Yorkshire, na Północy Wielkiej Brytanii. Istotną kwestią w pielęgnacji sierści u tych psów są regularne kąpiele. Uszy ze względów higieniczno-zdrowotnych potrzebują regularnej kontroli. Yorkshire terriery są psami skorymi do zabawy, aktywnymi. Nie są agresywne i lubią towarzystwo ludzi, tolerują dzieci. Przywiązane do właściciela, mogą być nieufne wobec obcych. Są bardzo szczekliwe. Jego szkolenie powinno być stanowcze, a zarazem delikatne. 

 

2. Cavalier king charles spaniel 

Cavalier king charles spaniel – rasa psów, należąca do IX grupy FCI psów ozdobnych i do towarzystwa, angielskie spaniele do miniaturowe.Przodkami tych psów były płochacze francuskie i hiszpańskie. W XVI wieku cavaliery cenione były we Francji. W Anglii znane były w kręgach arystokracji jako psy do towarzystwa. Rasa ta znalazła uznanie wśród takich osobistości jak: Karol I i II, od którego wzięła się nazwa rasy. Regularnie należy kontrolować stan wrażliwych oczu (tendencje do obfitego łzawienia) i uszu. Wymaga częstego czesania. Sierści się nie podcina. Żywy i wesoły, pełen wdzięku, lubiący zabawę, przywiązany do członków rodziny, pozbawiony lęku i agresji, przyjacielski. Cavaliery to psy uległe, potrzebują odpowiedniej dawki ruchu.

3. Maltańczyk

Maltańczyk – nazwa oryginalna: Maltese – jedna z ras psów, należąca do grupy psów do towarzystwa. Jedna z najstarszych ras świata. Dokładne jej pochodzenie nie jest znane, ale wiadomo, że były już znane w starożytnym Egipcie, Rzymie i Grecji. Kwestia nazwy tej rasy nigdy nie była jednoznaczna. Rasa ta pochodzi z wyspy Meledy. Strzyżenie tej rasy psów jest wymagane sporadycznie. Pies nie linieje, ale wymaga codziennego czesania włosa i pielęgnacji oczu. Maltańczyk jest psem towarzyskim i łatwym do ułożenia, aktywnym - lubiącym zabawę. Toleruje osoby mu nieznane. Posiada wysoki stopień posłuszeństwa oraz szybko się uczy. 

4. Szpic minaturowy

Szpic miniaturowy, pomeranian – jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych. Jedna z teorii pochodzenia tej rasy mówi, że na południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku pomeraniany przybyły ze Skandynawii. Nazwa pomeranian oznacza psa z Pomorza, na które psy te przywędrowały z woźnicami. 

Wymaga regularnego trymowania oraz wyczesywania sierści. Pies do towarzystwa. Nadaje się dla domatora. Jest psem jednego pana, bardzo się przywiązuje, ale też często nie można nad nim zapanować. Można z nim uprawiać psie sporty. Ma również inne nazwy: Toy German Spitz, Pomeranian, Pommer lub Pommerle

5. Husky syberyjski

Husky syberyjski – jedna z ras psów, należąca do grupy – szpiców i psów w typie pierwotnym, zaklasyfikowana do sekcji północnych psów zaprzęgowych. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów pracujących. Rasa ta jest rasą pierwotną, pochodzącą z Syberii. Hodowana tam przez pionierów w hodowli psów zaprzęgowych. Były one często używane do transportu  i poczty. Pokonywały 160–180 km dziennie w szybkim tempie. Słowo „husky” znaczy ochrypły i kiedyś określano w ten sposób wszystkie psy używane do ciągnienia sań, obecnie nazwa ta przysługuje jedynie rasie siberian husky. Współcześnie siberian husky jest wykorzystywany, tak jak i dawniej, jako pies zaprzęgowy, także jako pies rodzinny.